Τὰ ἐφηβικά μας τμήματα ἔχουν διπλὸ στόχο:
Πρῶτον νὰ βοηθήσουν τοὺς μαθητὲς στὸ σχολεῖο καλλιεργώντας εἰς βάθος τὸ σημαντικότερο ὅπλο ποὺ ἔχουν, τὴν γλῶσσα. Ἡ διαφορά μας ἀπὸ τὸ σχολεῖο καὶ τὸ φροντιστήριο εἶναι:
α) ὅτι ἐμπλουτἰζουμε καὶ ὑπερβαίνουμε κατὰ πολὺ τὴν ὕλη τοῦ σχολείου στὰ γλωσσικὰ μαθήματα
β) ὅτι τίποτε δὲν μένει ἀνερμήνευτο ἤ ἀποκομμένο ἀπὸ τὸ σήμερα. Δὲν μαθαίνουμε ἀπλῶς κανόνες, μαθαίνουμε τὴν φιλοσοφία τῆς γλώσσης. Ἐξηγοῦμε τοὺς μουσικοὺς καὶ μαθηματικοὺς κανόνες ποὺ κρύβονται στὴν Γραμματική, τὸ μέγα ἔργο ποὺ ἐπιτελοῦν οἱ τόνοι καὶ τὰ πνεύματα, τὴν σπουδαιότητα τῆς όρθογραφίας, τὴν σημασία τῆς ἐτυμολογίας. Τὸ μάθημα δὲ εἶναι μία συνεχὴς ἔρευνα ποὺ κρατᾶ ἀμείωτο τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ μαθητοῦ. Κι ἀντὶ νὰ ἐπιβαρύνουμε τοὺς μαθητὲς μὲ ἀνιαρὲς ἀσκήσεις καὶ διαγωνίσματα, χρησιμοποιοῦμε τὴν γλῶσσα ζωντανά: ἀναλύουμε, ἀπαγγέλλουμε, δραματοποιοῦμε, συνομιλοῦμε…στὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ, ὅπως ἀκριβῶς γίνεται σὲ ὄλα τὰ κλασικὰ σχολεῖα τοῦ κόσμου.
Δεύτερος στόχος μας καὶ πολὺ σημαντικὸς γι΄αὐτὴν τὴν ἡλικία εἶναι νὰ γνωρίσουν οἱ ἔφηβοι τὸν τρόπο τοῦ σκέπτεσθαι καὶ δρᾶν τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. Νὰ μάθουν νὰ τοὺς ἐμπιστεύονται καὶ νὰ τοὺς συμβουλεύονται στὰ μεγάλα ἐρωτἠματα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦν (φιλία, ἔρως, ἀγάπη, ἐλευθερία, εὐτυχία) καθὼς καὶ στὰ μεγάλα προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ ἀνθρωπότης. Ἐπιλέγουμε συνεπῶς κείμενα ἱστορικά, λογοτεχνικὰ καὶ φιλοσοφικὰ ἀπὸ ὅλη τὴν ἑλληνικὴ γραμματεία, ἀπὸ τὸν Ὅμηρο καὶ τὸν Αἰσχύλο ὡς τὸν Κάλβο καὶ τὸν Παπαδιαμάντη, γιὰ νὰ ἀντλήσουμε ἀπὸ τὰ πρῶτα παραδείγματα καὶ ἀπὸ τὰ δεύτερα τὴν συγκίνηση καὶ τὸν προβληματισμό. Μὲ αὐτὰ ὁ νέος διαμορφώνει τὴν λογική του , τὴν εὐαισθησία, τὸ θάρρος τουκι εἶναι αὐτὰ ποὺ θὰ ἀποτελέσουν ἕνα ἰσχυρὸν στήριγμα ζωῆς κι ἕνα ἀληθινὸ ἐφόδιο γιὰ τὸ βιογραφικό τους .
