Οὶ μαθητές μας, ὅταν ὁλοκληρώνουν τοὺς δύο κύκλους σπουδῶν, εἶναι πλέον ἱκανοὶ νὰ μελετήσουν τὰ Ὁμηρικὰ ἔπη ἐκ τοῦ πρωτοτύπου καὶ παραλλήλως ἀσκοῦνται στὴν ἀπομνημόνευση καὶ ἀπαγγελία τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν (Δακτυλικὸν ἑξάμετρον, στίξις, τονισμὸς, χρῶμα, νόημα. Ἁντιγραφή).
Τὰ ὁμηρικά ἔπη, τὸ ἀναγνωστικό τῶν Ἑλλήνων ὲπί αἰῶνες, ἀποτελοῦν ὅ, τι ὑψηλότερο διαθέτουμε γιὰ τήν ἠθική διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν.
Ἡ ἠθική διαπαιδαγώγηση μέσω τῶν ὁμηρικῶν κειμένων εἶναι τὸ κύριο μέλημά μας καὶ βασική μας ἐπιδίωξη σὲ αὐτή τὴν φάση τῶν μαθημάτων.
Ἀπὸ τὴν μίμησι προτύπων, τὸν σχολιασμὸ καὶ τὴν ἀπομνημόνευσι ἠθικῶν διδαγμάτων[1] προχωροῦμε σιγὰ-σιγὰ στὴν διασάφησι τῶν ἀξιῶν: τὰ παιδιὰ μὲ ἀφορμὴ τὸ κείμενο -ἀξιακὲς ἐπιλογὲς τῶν ἡρώων- παρακινοῦνται νὰ ἐπιλέξουν, νὰ προσδιορίσουν καὶ νὰ ἱεραρχήσουν τὶς ἀξίες τους καθὼς καὶ νὰ τὶς ἀντιπαραβάλουν μὲ τὶς ἐπιλογὲς τῶν συμμαθητῶν τους καὶ τὸ κυριώτερον, νὰ τὶς αἰτιολογήσουν.
Τέλος, κάθε στίχος εἶναι ἀφορμή γιὰ ποικίλα λεκτικά παιχνίδια, οἱ διάλογοι ἀφορμή γιὰ δραματοποίηση καὶ οἱ μοναδικές περιγραφές του ἔμπνευση γιὰ ζωγραφική καὶ ποικίλες κατασκευές.
[1] Παραδοσιακή Σχολή Ἠθικῆς Διαπαιδαγώγησης
