Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ ἦταν σκόπιμο νὰ γίνουν κάποιες ἀπαραίτητες διευκρινίσεις ἐπὶ τοῦ ἄρθρου τῆς Chanock, πρὸς ἄρση ὁρισμένων παρερμηνειῶν. Παραθέτουμε τὰ σημεῖα τῶν παρερμηνειῶν καὶ ἀκολούθως διατυπώνουμε τὰ σχόλιά μας.
- «Ἡ Chanockθεράπευσε τὴν δυσλεξία τοῦ Keith».
Ἡ Cate Chanock οὐδέποτε θεράπευσε τὴν δυσλεξία τοῦ ἐνήλικα δυσλεκτικοῦ μαθητῆ της, Keith, γιὰ τὸν λόγο ὅτι ὁ δυσλεκτικὸς ἐγκέφαλος δὲν θεραπεύεται (τουλάχιστον μὲ τὰ σημερινὰ ἰατρικὰ δεδομένα). Πάντα μιλᾶμε γιὰ βελτίωση καὶ ὄχι γιὰ θεραπεία. Αὐτὸ ποὺ κατάφερε ἡ Chanock ἦταν νὰ ἐνεργοποιήσει τὸν δυσλεκτικὸ ἐγκέφαλο τοῦ μαθητῆ της κατὰ τρόπο ποὺ βελτιώθηκε ἡ ἀνάγνωση, ἡ γραφὴ καὶ ἡ ἐν γένει πρόσληψη καὶ χρήση τῆς μητρικῆς του Γλώσσας, τῆς Ἀγγλικῆς, κάτι ποὺ μέχρι τότε εἶχε καταστεῖ τελείως ἀδύνατον. Αὐτὸ εἶχε ὡς συνέπεια νὰ ἀπελευθερωθοῦν οἱ πνευματικές του λειτουργίες ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ψυχολογικῆς ἐμπλοκῆς ἡ ὁποία τὸν καταδυνάστευε μέχρι τότε, μὲ τραγικὲς συνέπειες στὴν προσωπική του ζωή, ὅπως ἡ ἐξάρτηση ἀπὸ ναρκωτικὲς οὐσίες. Τὸ πνεῦμα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ἀνέπαυσε καὶ ἐνέπνευσε τὸ ὑπὸ διαρκῆ δοκιμασία πνεῦμα τοῦ δυσλεκτικοῦ Keith.
- «Ἡ περίπτωση τοῦ Keith ἀποτελεῖ ἁπλῶς μία μεμονωμένη ‘μελέτη περίπτωσης’».
Ἡ περίπτωση τοῦ Keith ἀποτελεῖ ὄντως μία μεμονωμένη «μελέτη περίπτωσης». Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ δεδομένα της δὲν θεωροῦνται γενικεύσιμα. Στὸ σκεπτικὸ ὅμως ὅτι ἡ μεμονωμένη «μελέτη περίπτωσης» τοῦ Keith δὲν θεωρεῖται ἀξιόπιστη, ὁδηγεῖται κανείς, ὅταν λανθασμένα θεωρήσει τὴν περίπτωση αὐτὴ ὡς τὸ τὲλος τῆς ἔρευνας. Τονίζουμε, λοιπόν, ὅτι ἡ «μελέτη περίπτωσης» τοῦ Keith, γιὰ τὸν ἐρευνητὴ τῆς σχέσης Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καὶ δυσλεξίας, ἀποτελεῖ μόνο τὴν ἀρχὴ τῆς ἔρευνας. Μία τέτοια -σπάνιας σημαντότητας- στιγμὴ στὸν χῶρο τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας, ὀνομάζεται ἔμπνευση, κίνητρο καὶ ἀφορμὴ ἔναρξης ἐρευνῶν καὶ ὄχι συνθήκη ἐξαγωγῆς τελικῶν συμπερασμάτων.
- «Ἡ Chanock ἀποδίδει τὴν βελτίωση τοῦ Keithστὴν διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν ὡς μιᾶς δεύτερης-ξένης Γλώσσας».
Εἶναι γεγονὸς ὅτι μία ξένη Γλῶσσα ἢ μία ἐπιπλέον διάλεκτος μποροῦν νὰ βοηθήσουν στὴν ἔντονη ἐνεργοποίηση τοῦ ἐγκεφάλου, σύμφωνα μὲ τὴν σύγχρονη νευρο-γλωσσολογία. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἔχει σημασία εἶναι πὼς ἡ ἑρμηνεία τῆς Chanock, ἀκριβῶς ἐπειδὴ παράγει ἐπιστημονικὸ λόγο, φροντίζει ὀρθῶς νὰ βασίζεται στὴν μέχρι τότε ἐπίσημη βιβλιογραφία, ἐντός, ὡστόσο, τῶν πλαισίων τῆς ἀρχικῆς της διατύπωσης: “I do not fully understand the way that learning Greek has affected Keith’s ability to process written English”.
Ἐν τούτοις κατορθώνει εὐφυῶς νὰ πάει τὴν ἔρευνα ἕνα βῆμα παρακάτω∙ νὰ παρατηρήσει, δηλαδή, καὶ νὰ συνθέσει ἑρμηνευτικά, ἐξαιρετικὰ σημαντικοὺς παράγοντες ὡς πρὸς τὴν ἐπίδραση τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, ὅπως τὴν ἐπανάσταση ποὺ ἐπιφέρει ἡ ὀρθογραφία στὸν ἐγκέφαλο -σὲ σχέση μὲ τὸν αὐτοματισμὸ καὶ τὴν ἀκρίβεια τῆς διασύνδεσης γραφήματος-φωνήματος (εἰκόνας-ἤχου)-, καθὼς καὶ τὴν λογικὴ-μαθηματικὴ δομὴ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσας, κάτι ποὺ οἱ ἔρευνες Ἑλλήνων καὶ ξένων ἐρευνητῶν, ὅπως αὐτὲς ποὺ ἀναφέρθηκαν, ἐπιβεβαιώνουν. Ὅταν σὲ ἐπικοινωνία μαζί της τὴν πληροφορήσαμε γιὰ τὴν ἄτυπη, μέχρι σήμερα, παρατήρηση μερίδας φιλολόγων ὅτι καὶ Ἕλληνες μαθητὲς φαίνεται να εὐεργετοῦνται ἀπὸ τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, ἐξεπλάγη, θεώρησε ὅτι εἶναι κάτι ποὺ ἀξίζει νὰ ἐρευνηθεῖ καί -ὡς γνήσιο ἐρευνητικὸ πνεῦμα- ἀναρωτήθηκε γιὰ τὸ ποιὸ εἶδος ἔρευνας θὰ μποροῦσε νὰ φωτίσει μία τέτοια βάσιμη ὑποψία.
Κλείνοντας τὴν ἀναφορά μας στὸ ἄρθρο τῆς Chanock ἐπισημαίνουμε ἕνα ὑπολανθάνον στοιχεῖο ποὺ ἐνέχει ἰδιαίτερη ἀξία καὶ σημασία στὴν κατανόηση τῆς περίπτωσης τοῦ δυσλεκτικοῦ Keith: Chanock καὶ Keith δὲν στράφηκαν πρὸς τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ μὲ τὴν ἰδέα ἢ τὴν ἐλπίδα νὰ βοηθηθεῖ ἡ δυσλεξία τοῦ Keith. Δὲν ἀντιμετώπισαν, δηλαδή, τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ ἐξαρχῆς ὡς πιθανὸ μέσο βελτίωσης τῆς δυσλεξίας. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, οὔτε ποὺ τὸ ὑποψιάζονταν, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν διήγηση. Ἡ ἐπιλογὴ τῶν λέξεων “unlikely source” στὸν τίτλο τοῦ ἄρθρου εἶναι ἀπολύτως ἐνδεικτική. Ὁ Keith ἀποφάσισε νὰ διδαχθεῖ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ τελείως ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν δυσλεξία του, ὅταν πλέον πλήρως ἀπογοητευμένος, ἀποφάσισε νὰ ἐγκαταλείψει κάθε προσπάθεια. Συνεπῶς δὲν ὑπῆρχε καμμία προδιάθεση ἢ προκατάληψη ὑπὲρ τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν ὡς μέσου διαχείρισης τῆς δυσλεξίας. Αὐτὸ ποὺ ὑπῆρχε ἦταν ἡ χωρὶς διατυπώσεις καὶ ἐξηγήσεις ἀγάπη τοῦ Keith γιὰ τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πολιτισμό, καθὼς καὶ ἡ ἔντονη ἐπιθυμία του νὰ μελετήσει τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γλῶσσα. Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς θεαματικῆς ἐνεργοποίησης τοῦ ἐγκεφάλου τοῦ Keith μετὰ τὴν μελέτη τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, ἀποτέλεσε ἔκπληξη πρῶτα γιὰ τοὺς ἴδιους. Ὁ Keith εἶχε βρεῖ ἐπιτέλους αὐτὸ ποὺ ἀναζητοῦσε ἀπὸ μαθητής: τὸν παράγοντα ἐκεῖνον ποὺ θὰ βελτίωνε τὶς ἐγκεφαλικές του συνάψεις, μεταβάλλοντας ριζικὰ τὴν σκέψη του καὶ -ὡς φυσικὴ συνέπεια- ὅλη τὴν ψυχολογία του.
Τὸ νέο αὐτὸ ἐρευνητικὸ δεδομένο ἀποτέλεσε ἔκπληξη καὶ γιὰ τὸ εὐρύτερο ἐπιστημονικὸ κοινό, ὅταν ἡ Chanock ἔκρινε ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ μία ἰδιαίτερη περίπτωση διαχείρισης δυσλεξίας, ἡ ὁποία ἔπρεπε νὰ γνωστοποιηθεῖ. Ἡ περίπτωση, λοιπόν, τοῦ Keith ἀποτελεῖ μὲν μία μεμονωμένη «μελέτη περίπτωσης», τόσο ἰδιαίτερη ὅμως ὡς πρὸς τὴν διαχείριση τῆς δυσλεξίας, ποὺ ἀποκτᾶ εἰδικὸ ἐπιστημονικὸ βάρος στὸ πεδίο τῶν ἐρευνητικῶν δεδομένων.
