Ἔρευνες ἐπὶ τῆς μεθόδου ” Διαλεχθῶμεν Ἑλληνικῶς”

(Πιλοτική, μὴ Παρεμβατική Ἔρευνα Πεδίου)

Ἰ. Κ. Τσέγκος, Ψυχίατρος, Δ. Βεκιάρη, Σχολικὴ Ψυχολόγος, Θ. Παπαδάκης καὶ Χ.Τερλίδου, Κλινικοὶ Ψυχολόγοι.

Ἡ πρώτη ἔρευνα στὴν Ἑλλάδα σχετικὰ μὲ τὴν διδασκαλία τῶν ἀρχαίων ἐλληνικῶν στὴν Πρωτοβάθμια Ἐκπαίδευσι ὀφείλεται σὲ ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία. Ὁ Ἐκπαιδευτικός-Ἐρευνητικός Τομέας τοῦ Ἀνοικτοῦ Ψυχοθεραπευτικοῦ Κέντρου διεξήγαγε, ἀπὸ τὸ 1999 ἕως καὶ τὸ 2002, ἔρευνα, σκοπὸς τῆς ὁποίας ἦταν νὰ διερευνήση τὴν ἐπίδρασι ποὺ, ἐνδεχομένως, ἔχουν ἡ ἐκμάθησις τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας καὶ ἡ ἀντίστοιχη τῆς ἁπλοποιημένης γραφῆς (μονοτονικό) στὶς ψυχοεκπαιδευτικὲς ἱκανότητες καὶ λειτουργίες τοῦ ἀτόμου. Συμμετεῖχαν 21 κλινικοὶ ψυχολόγοι, οἱ ὁποῖοι χορήγησαν τὶς Δοκιμασίες σὲ τρεῖς φάσεις, ἀφιερώνοντας 15 ὧρες συνολικὰ γιὰ κάθε παιδί, 2 στατιστικολόγοι κι ἕνας ψυχίατρος.Τὰ παιδιὰ διδάχθηκαν  ἀρχαῖα ἑλληνικά μὲ τὴν  μέθοδο “ΔΙΑΛΕΧΘΩΜΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΣ”.

Τὰ ἀποτελέσματα ἔδειξαν ὅτι τὰ παιδιὰ αὐτὰ ὑπερτεροῦν τῶν «μονοτονικῶν», μὲ στατιστικῶς σημαντικὲς διαφορές, ὡς πρὸς τὶς ὀπτικοαντιληπτικὲς καὶ γνωστικὲς ἱκανότητες καὶ λειτουργίες, οἱ ὁποῖες, ὡς γνωστόν, συνεπάγονται καὶ περαιτέρω θετικὴ σχολικὴ ἐπίδοσι.

Μαυροπούλου Εἰρήνη
Φιλόλογος MSc, PhD

Σκοπὸς τῆς ἐρεύνης ἦταν νὰ διαπιστωθῆ ἡ ἐπίδρασις τῆς ἐκμαθήσεως τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσης στὴν ψυχοδιανοητικὴ ἀνάπτυξι τῶν παιδιῶν τοῦ Δημοτικοῦ σχολείου.

Συγκεκριμένα, διερευνήσαμε ἄν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπηρεασθοῦν οἱ γλωσσικὲς δεξιότητες τῶν μαθητῶν (Ὀρθογραφία, Γραμματικὴ, Λεξιλόγιον, Παραγωγὴ λόγου), ἄρα καὶ τὸ γνωστικό τους ὑπόβαθρο, ἀπὸ μία διδασκαλία ἡ ὁποία ἔχει σχεδιασθῆ καὶ ὑλοποιεῖται μὲ διαχρονικὴ προσέγγισι τῆς μητρικῆς γλώσσης ὑπὸ τὴν μορφὴν ἐπιλύσεως προβλήματος (συγκεκριμένα μὲ τὴν ΜΕΘΟΔΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ‘ΔΙΑΛΕΧΘΩΜΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΣ¨). Παράλληλα, διερευνήσαμε ἄν αὐτὴ ἡ διδασκαλία ἐπηρεάζει τὴν ἐμπλοκή τῶν μαθητῶν σὲ ἠθικὸ προβληματισμό, τὴν εὐχέρεια στὴν ἐπιχειρηματολογία καὶ ἐν τέλει τὴν ἠθικὴ ὡρίμανσι τῶν παιδιῶν. Σύμφωνα μὲ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐρεύνης, ἡ διδασκαλία τῆς ἀρχαίας ἐλληνικῆς γλώσσης στὴν Πρωτοβάθμια Ἐκπαίδευσι μὲ ἐνεργητικὲς μεθόδους ἐπιδρᾶ θετικὰ στὴν γνωστικὴ καὶ ἠθικὴ ἀνάπτυξι τῶν παιδιῶν.Τὰ ἀποτελέσματα αὐτὰ συνάδουν μὲ τὰ ἀποτελέσματα σχετικῶν ἐρευνῶν στὴν Α΄βάθμια Ἐκπαίδευσι στὴν Ἀγγλία καὶ στὶς Η.Π.Α.

Τὰ ἐρευνητικὰ δεδομένα μᾶς ἐπιτρέπουν πλέον νὰ προτείνουμε τὴν διαχρονικὴ καὶ κατ΄ἐπέκτασιν ἑρμηνευτικὴ προσέγγισι τῆς μητρικῆς μας γλώσσης ὑπὸ τὴν μορφὴν ἐπιλύσεως προβλήματος ἀπὸ τὴν ἔναρξι τῆς γλωσσικῆς διδασκαλίας καθὼς καὶ σὲ μαθήματα πέραν τοῦ ἁμιγῶς γλωσσικοῦ.

(“Are there benefits of learning Ancient Greek for the Modern Greek speaker?”). Πτυχιακὴ ἐργασία

Ἅννα Γραβάνη, ψυχολόγος MSc

Διερευνήθηκε ἡ ἐπίδραση τῆς ἐκμάθησης ἀρχαίων ἑλληνικῶν στὴν ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν. Συγκεκριμένα  σκοπός τῆς ἔρευνας ἦταν νὰ ἐξετάση τὴν ἐπίδραση τῆς ἐκμάθησης ἀρχαίων Ἑλληνικῶν ὅσον ἀφορᾶ τὶς ἐπιδόσεις τῶν παιδιῶν σὲ λεκτικοὺς καὶ μὴ λεκτικοὺς τομεῖς. Ἡ ἔρευνα περιελάμβανε ἀσκήσεις ὀρθογραφίας, ἕνα priming task καὶ τὸ Raven’s matrices (non -verbal IQ test). Καὶ αὐτὴ ἡ ἔρευνα ἔδειξε πὼς τὰ παιδιὰ ποὺ διδάχθηκαν ἀρχαῖα Ἑλληνικά, μὲ τὴν μέθοδο “Διαλεχθῶμεν Ἑλληνικῶς” ὑπερεῖχαν σὲ ὅλες τὶς δοκιμασίες μὲ στατιστικῶς σημαντικὴ διαφορά  ἕναντι τῆς ὁμάδας ἐλέγχου. Φάνηκε δηλ. ὅτι ἡ μέθοδός μας συμβάλλει στὴν γλωσσικὴ/γνωστικὴ ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν.

Ἀγγελικὴ Στάθη, φιλόλογος – Εἰδικὴ παιδαγωγός, μεταπτυχιακὴ ἐργασία  “Δυσλεξία: ἡ πρόκληση τῆς διαχρονικῆς ἑλληνικῆς εὐλεξίας”(ἐκπόνηση 2019)

Στὴν ἐργασία της ἡ κα Στάθη συζητᾶ τὴν ἐπίδραση τῶν Ἀρχαίων ἑλληνικῶν -μὲ ἐνεργητικὲς μεθόδους διδασκαλίας- καὶ στὸν δυσλεκτικὸ ἐγκέφαλο.

Για περισσότερες πληροφορίες  Αρχαία Ελληνικά & Δυσλεξία